پرنده گفت: چه بویی, چه آفتابی,آه... بهار آمده است...
و من به جستجوی جفت خویش خواهم رفت...
پرنده از لب ایوان پرید...
مثل پیامی پرید و رفت...
پرنده کوچک بود...
پرنده فکر نمی کرد...
پرنده آدمها را نمی شناخت
پرنده در ارتفاع بی خبری می پرید
و لحظه های آبی را...
دیوانه وار تجربه می کرد...
پرنده, آه...فقط یک پرنده بود

بعدالتحریر1 : نویسنده این متن را نتوانستم پیدا کنم تا نامش را درج کنم

بعدالتحریر2 : از همه دوستانی که به وبلاگ سر زدند و نظر دادند متشکرم